SPN Sarmata Lublin

Temat postu:

Krótkie podsumowanie poczynań KS Pizza / SPN Sarmata w mijającym sezonie:

Zakończyła się dla nas już trzecia edycja Ligi Amatorskich Klubów Piłkarskich. Nadszedł więc czas na podsumowanie naszych dokonań na przestrzeni obu rund i przerwy pomiędzy nimi. A zaczęło się jak w bajce... Przygotowania do sezonu można uznać za udane. W pierwszym sparingowym meczu podejmowaliśmy Lancet United, kontynuatora działalności powszechnie znanego FC Hirszfelda. Dość wykrystalizowany już skład pokonał rywala, choć nie bez problemów, 15:5. Skutecznością błysnęli nowonabyci napastnicy- Michałowie Łukasik i Chamera. Kolejnym rywalem KS Pizza był nowicjusz na arenie piłkarskiej- MKS Lublin. W tym meczu rywale także nie mieli nic do powiedzenia- kolejny mecz i kolejny pogrom, tym razem 11:1. Znów skuteczny był Michał Chamera, do formy strzeleckiej dołączyli także środkowy obrońca (!) Łukasz Knieć oraz Tomasz Ostrowski. Tydzień później postanowiliśmy sprawdzić już nieco wyżej notowanego, choć świeżego rywala- nowopowstałą drużynę Barley FK, w której zakotwiczyli pozyskani od nas m.in. Kamil Dworniczak czy Adrian Lewandowski. Początek spotkania, które rozegrane zostało na przykrytej kilkudziestocentymetrową warstwą śniegu, należał zdecydowanie do nas i po pierwszej połowie schodziliśmy na przerwę w glorii chwały, prowadząc 3:0. Gdy tuż po gwizdku rozpoczynającym drugą połowę Szlachetka strzelił drugą swoją bramkę na 4:0, byliśmy już pewni swego. Za pewni, jak się okazało, gdyż kilka chwil nieuwagi i braku komunikacji zrobiło się 4:4, i takim też wynikiem zakończył się pierwszy w historii nasz pojedynek z przesympatyczną drużyną Barley FK.

Passa meczów bez porażki trwała... Kolejną okazją do jej podtrzymania był następny przedsezonowy sparing z FC Rogowskiego. Drużyna, która w pamięci pozostała jako notoryczny kolekcjoner walkowerów, tym razem przybyła w kompletnym składzie, zaś my musieliśmy robić cuda, aby skompletować jedenastkę, niekoniecznie złożoną tylko z naszych zawodników. Tym oto sposobem z kadry KS Pizza w meczu tym zagrało 'aż' siedmu zawodników, lecz nie przeszkodziło to w pokonaniu rywala 5:3. Czwarty sparing i czwarty nieprzegrany, co wróżyło dobrze w perspektywie nadchodzącej ligi... Lecz wszystko się kiedyś musi kończyć, lecz nie skończy się chyba sprowadzanie nas na ziemię przez Marmotę. Nasz bratni klub, z którym graliśmy częściej chyba niż Real z Barceloną w Primera Division, w halowym meczu odprawił nas z kwitkiem, pokonując tym samym 15:12, choć obie strony muszą przyznać, że spotkanie było wyrównane. Mimo wszystko była to pożyteczna lekcja w nieco innych warunkach, z której to także wyciągneliśmy szereg wniosków. Lecz to wciąż było mało, niezbędne więc było zaplanowanie przynajmniej jeszcze dwóch sprawdzianów z przyszłym drużynami ligowymi. Na pierwszy ogień poszła drużyna Perły, zwanej później błyskotliwie Rakami. Po raz kolejny urodziwa kilkunastocentymetrowa zmrożona warstwa śniegu 'pomogła' nam w rozegraniu meczu. Seria technicznych zagrań trwała 90 minut. Wymarzone warunki... Które po części sprawiły, że rywal pokonał nas 8:7, choć to my powinniśmy to spotkanie wygrać. W ofensywie zabłyszczał Michał Łukasik, strzelec pięciu z siedmiu bramek dla nas w tym meczu. Ale to mało, zdecydowanie. Znów na przekapitalnej murawie, choć tym razem nie śnieżnej, a wodnej, podejmowaliśmy Galatę Lublin. Obserwując spotkanie można było się zastanawiać nad dyscypliną, jaka tego dnia była przez nas wykonywana- żartownisie doszukiwali się w naszej piłce nożnej elementów waterball'u (i mieli rację, o czym dalej). Bo jak inaczej nazwać grę w wodzie po kostki? Niezrażeni warunkami i zakochani w futbolu mimo wszystko rozegraliśmy mecz. Do przerwy wyglądało to wszystko dość ciekawie, 3:3 z wyraźnie lepszym rywalem to powód to zadowolenia. Jednak po 90 minutach to Galata prowadziła... 12:4. Jednak wynik byłby znacznie niższy, gdyby nie zdecydowanie gorsze dla nas warunki w drugiej połowie. Pomimo tego zasłużone zwycięstwo rywala. Następnym i zarazem ostatnim naszym sparingpartnerem miała być drużyna Real Rats, jednak nie udało nam się skompletować składu na ten niedzielny pojedynek, w związku z czym polegliśmy walkowerem 0:3. Czas na ligę...

Dnia 8 kwietnia o godzinie 11:00 przyszło nam grać pierwszą ligową potyczkę, a przeciwnikiem była drużyna Raków. Nieco ostrożniej myśleliśmy o tym meczu, mając na uwadze sparingową porażkę z tymże zespołem. Faktem przemawiającym również za OKS-em było to, że trzon drużyny grał dnia tego na potwornym kacu, ledwo widząc murawę, o piłce nie wspominając. Ale to wszystko okazało się być bez znaczenia. Już pierwsze... cztery minuty pokazały, kto dzisiaj rządzi, a to dlatego że właśnie w tak krótkim czasie zaaplikowaliśmy rywalom... 3 gole, nie tracąc przy tym żadnego. Skuteczności mieliśmy tak wyborną, że do przerwy prowadziliśmy 8:0 i nic nie wskazywało na zmianę stanu rzeczy. Drugą połowę nieco przespaliśmy, ale mogliśmy sobie na to pozwolić. Mecz zakończył się naszym zwycięstwem 13:2 i po pierwszej kolejce byliśmy liderem! Fantastyczną skutecznością popisał się Łukasik, zdobywca sześciu bramek. Bajka trwała... Tydzień później podejmowaliśmy Real Rats. 'Szczury' w pierwszym meczu zagrały równie dobry mecz i podobnie jak my, odniosły zwycięstwo, czego efektem był mecz na szczycie. Jak lepszy był rywal, widać było po 45 minutach. Przegrywaliśmy 0:3, dodać warto, że zasłużenie. W drugie przerwie rywal nie zwalniał i o 69 minutach prowadził 7:0. Lecz zdołaliśmy jeszcze nieco postraszyć, zdobywając na przestrzeni 9 minut trzy gole- mecz zatem zakończył się wynikiem 7:3 dla Real Rats.

W trzeciej kolejce naszym rywalem była znana z dobrej gry w drugiej edycji ligi drużyna Gamercu. Zaawansowani wiekowo rywale byli faworytami i potwierdzili to na boisku. Po zaciętym i ostrym meczu wygrali 8:2, a mecz urozmaicili panowie Kasperek z Gamercu i Furman z KS Pizza- obaj zostali ukarani czerwonymi kartkami. Wyraźnie odstawaliśmy umiejętnościami i, o zgrozo, przygotowaniem fizycznym od rywala, co przełożyło się znacznie na może nie pogrom, ale wysoką wygraną Gamercu. Kolejnym naszym przeciwnikiem była Marmota, czyli drużyna, z którą jak już wspomniałem rozegraliśmy ogrom spotkań. Los chciał, że dano nam rozegrać kolejny. Kolejny też, w którym faworytem była Marmota. Nieco rezerwowy nasz skład nie pozwolił podjąć równorzędnej walki. Świstaki strzelały gola za golem, na co my zdołaliśmy odpowiedzieć zaledwie jednym. 1:8. Kolejna porażka. Wydawało się, że w kolejnym meczu możemy powalczyć o punkty, gdyż przyszło nam podejmować FC Sławinek, z którym dotychczas nie przegraliśmy jeszcze (rozegraliśmy przeca cały jeden mecz!). Jak bardzo się myliliśmy pokazuje wynik końcowy. 9:3 dla FCS zabolało, na tyle żeby zacząć myśleć o przyczynach słabej formy w naszych poczynaniach.

Groźby zarządu o planowanych karach nie wzbudziły jednak w nikim większego zaangażowania, a co za tym idzie nic nie poprawiły zarówno organizacyjnie, jak i sportowo. Ba, sytuacja na tyle się pogorszyła, że na mecz szóstej kolejki z Santtiego Paganiniego przybyło... dziewięciu zawodników. Przy przesilnym rywalu zanosiło się na istny pogrom. Zwłaszcza, że wśród tej dziewiątki było nominalnie aż 5 zawodników mocno rezerwowych! Nie mogło się to inaczej skończyć, a skończyło się... 1:27. To najwyższa w historii nasza porażka, o której nieprędko każdy zapomni. Wydawało się, że gorzej już być nie może. I w następnym meczu z Barleyem nie było. Ale nie było też na tyle lepiej, aby wogóle powalczyć o korzystny wynik. Porażka 5:16 pozostawiła jednak odcisk, choć było nieco lepiej. Tylko jak mówić 'lepiej', skoro znowu porażka? Łudziliśmy się, że w zbliżającym się spotkaniu z outsiderem- MKSem, przynajmniej zremisujemy. To co się jednak wydarzyło na boisku, przekroczyło wszelkie nigdzie nie naznaczone normy- z łatwością rywale wbili nam osiem bramek, nam zaś nie udało się strzelić żadnego! Cel do końca rundy był tylko jeden- jakoś dograć to i przygotować solidną drużynę na jesień.

W dziewiątej kolejce dane nam było zmierzyć się z Galatą. To, że znów przegramy, było wiadome na długo przed meczem. Zagadka była jednak, czy uda nam się chociaż strzelić gola? Na szczęście udało się, i to nie jednego, a trzy. Co z tego, skoro Galata wbiła ich jedenaście... Naśmiewań ze strony całej LAKPowej społeczności nie brakowało. Dziesiątą kolejkę należałoby przemilczeć. Miało być ciekawe widowisko, w końcu rywalem była marka z uznaniem- FC Energy. A skończyło się na obustronnym walkowerze. Jak źle się działo w KS Pizza, pokazał ostatni na szczęście mecz rundy, przeciwko HGW Vładimir. Porażka 1:25. Bez komentarza. Znowu frekwencja 'dopisała' i znowu 'wygraliśmy'...

Wszystko tak się stoczyło, że w okresie od czerwca do sierpnia klub praktycznie upadł. Żadnych meczy, treningów, kontaktu między i z zawodnikami. Ale po olbrzymich staraniach prezesa udało się reaktywować team, skupiając jednocześnie całkiem mocną, choć nieprzygotowaną do sezonu drużynę. Do rundy jesiennej przystąpił nowy rywal, złożony z dużej ilości naszych byłych zawodników, Korona Lublin. I to właśnie z Koroną zagraliśmy w pierwszej kolejce rundy rewanżowej. Spotkanie zaczęło się z werwą. Pierwsza w zasadzie nasza akcja ofensywne została zakończona celną bombą Szlachetki, co oznaczało prowadzenie 1:0. Przez 70 minut wyrównanego pojedynku nic nie wskazywało na porażkę, ale znów dostaliśmy solidną lekcję futbolu. 4:1 dla Korony, celnym stwierdzeniem do wyniku będzie, że 'uczniowie przerośli mistrzów'. Ale, na szczęście, nie wyglądało to wszystko źle, grunt że udało się z powrotem mieć sposobność kopania futbolówki w jakże zacnej Lidze Amatorskich Klubów Piłkarskich. Że było to dobre posunięcie, pokazał kolejny mecz. Zapowiadano, że Real Rats nas 'pożre', 'zrówna z gruntem' czy też 'rozniesie'. A to tymczasem w zasadzie przez 90 minut my dyktowaliśmy warunki gry i tylko dzięki prostym błędom w obronie przegraliśmy 4:5. Dość optymistycznie można było zatem patrzeć w przyszłość. W kolejnym meczu dowiedliśmy ponownie, że 'coś z nas może jeszcze będzie'. Choć przegraliśmy 0:4 z Gamercem, to zaprezentowaliśmy się zupełnie przyzwoicie na tle mocnego przeciwnika. Ale żeby nie było aż tak różowo, postaraliśmy się o przynajmniej chwilowe powrócenie do prezentowanej przez dłuższy czas normy. Nie z kim innym, jak z Marmotą rozegraliśmy fatalny mecz, przegrany (dziwne?) 4:17. Jak zwykle w dekomplecie, jak zwykle też bez jakichkolwiek szans. Jedyną pozytywną postacią w naszych szeregach tego dnia był Konrad Wcisło, który to prawdopodobnie uposażył się w silnik w jednej z tylnych części ludzkiego ciała.

Ze skrajności w skrajność- po najwyższej w rundzie porażce, tydzień później... pokonaliśmy murowanego faworyta tego spotkania- FC Sławinek 8:4! Duży wpływ na to miał okrojony skład rywala, ale trzech punktów nic nam nie zabierze. Bezapelacyjnie, choć zbyt skromnie, odprawiliśmy przeciwnika z kwitkiem, radość zatem była ogromna, aż... do kolejnego meczu. Nie zrażone naszym zwycięstwem Santtiego Paganiniego pokonało nas 16:3. Matematycznie licząc przed meczem byliśmy lepszą drużyną od Santtiego. Fakty były takie, że nasz rywal dwukrotnie przegrał ze Sławinkiem, zaś my przynajmniej raz potrafiliśmy ich ograć, jasne więc było że każdy inny wynik jak nasze zwycięstwo będzie zaprzeczeniem jakichkolwiek logicznych reguł. W przeciwieństwie do poprzednich myśli żartem nie było zaś nasze prowadzenie w tym meczu, pomimo tego że my graliśmy w dziewięciu, a lider w jedenastu! Zachłyśnięci jednak tą paranormalną zagadką, jaką było nasze prowadzenie, doznaliśmy pogromu. Szczęście, że w kolejnym meczu tego nie uczyniliśmy. Chociaż przegraliśmy 2:7 z Barley FK, to momentami byliśmy znacznie lepszą drużyną i tylko dzięki fatalnej skuteczności z naszej strony (warto odnotować, że był to drugi mecz pod nową nazwą- SPN 'Sarmata' Lublin') wynik był taki a nie inny. Co się odwlecze, to nie uciecze. Nie uciekło nam też zwycięstwo w, jak się okazało, przedostanim meczu w sezonie. Naszym rywalem był cienki jak barszcz postny MKS Lublin, który bez większego wysiłku i wylania potu wygraliśmy 12:2. Istniały zatem olbrzymie szanse na ósmą lokatę w końcowym rozliczeniu, warunkiem osiągnięcia tego było jednak wygranie z Galatą w teoretycznie ostatniej dla nas kolejce. Boisko i głupota niektórych naszych zawodników sprawiła jednak, że polegliśmy 3:9. W przedostatniej kolejce czekała nas zaś pauza, z uwagi na nieparzystą liczbę drużyn w lidze. Zostaje jeszcze pojedynek z HGW Vładimir, który to jednak już jakiś czas temu 'wygraliśmy', a to dlatego że dyscyplinarnie wyrzucono z szeregu drużyn ligowych mistrza II edycji...

Podsumować sezon można dość krótko: koszmar. Nie pozostaje nic innego, jak zebrać siły, zregenerować organizmy i stworzyć silny zespół, który w ewentualnej kolejnej edycji Ligi Amatorskich Klubów Piłkarskich nie będzie już stanowić tła, tylko walczyć o jak najlepszą pozycję w końcowym rozrachunku.

Post został pochwalony 0 razy